Δεν ειναι οτι δεν εκτιμω αυτα που εχω.Και ξερω ποσοι ανθρωποι εχουν σημαντικοτερα προβληματα απο εμενα.Βασικα εγω δεν ξερω αν εχω καν προβληματα.Τελος παντων,αλλο θελω να πω.
Η ζωη τα φερνει τοσο παραξενα ολα.Και καμια φορα θελω πραγματικα να οριζω εγω τη ζωη,οχι μονο τη δικη μου& ειναι πολυ κακο αυτο.
Το ξερω.Περα απο αυτα.
Εχω κουραστει,απο το διαβασμα,απο τη πιεση που δεχομαι απ'ολους& απ'ολα,ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
Ισως ειμαι αχαριστη,αλλα καμια φορα πιστευω πως δεν ειμαι,οπως τωρα που μοιραζομαι ολα αυτα.
Ειμαι ικανοποιημενη απ'οσα εχω,ομως καμια φορα φτανω στα ορια μου.
Κλαιω χωρις λογο για οτι γινεται,καλο +κακο.
Οταν γινεται κατι καλο,κλαιω γιατι ΠΙΣΤΕΥΩ οτι δεν ΜΟΥ αξιζε(να γινει.)
Οταν γινεται κατι κακο,στεναχωριεμαι γιατι δεν αντεχω απ'τις καταστασεις.
Εγω +ο εαυτος μου φταιω για αυτο.
Ειναι τοσα πολλα.
+απ την αλλη τι; σκεφτομαι πωσ οταν πεθανω,αν δεν 3αναρ9ω στη ζωη θα ''ζω''για παντα εκει πανω.
Και πωσ γντ αυτο?
Ειναι τοσο δυσκολο να το καταλαβω?
:|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου